Over onverschilligheid gesproken

 Feit & Fictie 

 

De wereld zit er vol mee: onverschilligen. Niets lijkt hun nog te raken. Ik weet niet wat ik erger vind, dag-in-dag-uit geconfronteerd worden met ellendig nieuws of hoe onverschillig / kwaadaardig mensen erop reageren. 

Zo maar een voorbeeld:
Op 11.01-18 zet een ziekenhuis in Baltimore een vrouw in nachtkleding bij de bushalte omdat ze geen geld of verzekering heeft. Een man ontfermt zich over de vrouw en legt dit op video vast.

Niet horen, zien en verstaan wat niet aanstaat

Het is één van de vele reacties waar we dagelijks mee worden geconfronteerd. Kúnnen worden geconfronteerd, beter gezegd, want niet iedereen stelt daar prijs op volgens allerhande berichtgeving over lage lees en kijkcijfers van tv, kranten en andere media. 
Grote groepen, met name jongeren,blijken niets meer te zien en te horen wat hun niet aanstaat. Ze kijken zo min mogelijk tv, lezen hoogstens even wat nieuws op internet [komt minder hard binnen dan zien en horen], volgen zo min mogelijk discussies en discussieprogramma's over wat wel en niet wenselijk of noodzakelijk is en richten zich zo veel mogelijk op 'de leuke dingen voor de mensen', zoals cabaretier Paul van Vliet het lang geleden grapte. 
Om die reden willen ze ook niet of nauwelijks nadenken over politiek beleid. Veel te veel gedoe. Om hun onkunde te verdoezelen papegaaien ze - vaak in de lijn van hun (voor)ouders en/of vriendengroep - 'vol overtuiging' die meningen die hun en hun familie/groep op het oog het beste uitkomt; zonder verder te kijken dan kortzichtig eigen (groeps) belang.
Moeten we ons nog verbazen dat bij de verkiezingen zoveel mensen blindelings of populair hetzelfde kiezen als hun familie en/of groepsgenoten [peergroup]? Dat er nauwelijks nagedacht wordt over de consequenties op lange termijn? Áls ze al stemmen, want gemiddeld maakt zo'n 20% van de kiezers zelfs niet eens gebruik van hun democratisch stemrecht.

De weg van de minste weerstand

Dat je op deze manier grandioos besodemieterd en economisch dictatoriaal uitgebuit kunt worden [ook door je eigen - al dan niet goddelijke - huisgenoot/familie/groep/leider] willen ze niet weten; vinden ze maar onaangenaam. 
Tja..., leuk is anders, maar in een anarchistische wereld wel een voorspelbaar gevolg. Als je horende doof, ziende blind en onbegrijpelijk gevoelloos kiest voor de weg van de minste weerstand. Geef je - als een naïeve peuter in een langzaam door mentaal en fysiek vuil verstikkende familie-wereld - anderen de opportunistische gelegenheid jou autocratisch te grazen te nemen. Het maakte je toch niet uit?

Want dat krijg je met on-verschillige na-aperij: soort zoekt soort. Zoekt een [al dan niet 'goddelijk'] familiair manipulerende narcist een dito conformist en degradeert die vervolgens sadistisch tot een masochist. Word je [verduiveld goddelijk] schizofreen... tot een manisch-depressief on-verschillige groepsidentiteit herschapen. Is je analytisch denkvermogen en sensorisch gevoelsleven pragmatisch vermorzeld voor je het in de Orwelliaanse picture hebt. Je bent gewaarschuwd..., zegt de humaan-rechtvaardige realist die van de boom der kennis van goed en kwaad heeft gegeten. 

**

 

Goed & Kwaad

 

Orwelliaanse vooruitzichten?
Onzin? Valt wel mee? Ver van Nederlands bed show? Zo'n vaart loopt het niet?

 

En wat nou

• als Nederland vergeven is van beerputpolitiek?
• Als je al jarenlang op een gifbelt blijkt te leven?
• Als er kapitale deal'tjes' tussen overheid en bedrijfsleven gesloten worden?
• Als de Nederlands kapitaliserende overheid haar neus ophaalt voor kritiek van wie dan ook, zelfs als die verstopt raakt door fijnstof omdat de lucht in Nederland zorgwekkend is en de EU normering al jaren overschrijdt.

Wat nou

• als de Nederlandse overheid je - met instemming van het kiezersvolk - doodleuk de grond in laat zakken omdat ze alles eruit wil halen wat erin zit?
• Als de grond onder je voeten trilt en je huis steeds meer scheuren gaat vertonen?
• Als de Nederlandse overheid en de betrokken bedrijven je jarenlang met mooie praatjes laten stikken en zelf het geld opstrijken?
• Als de continue aardbevingen en de onverschillig wegkijkende manier waarop de Nederlandse overheid en de diverse betrokken partijen daarmee omgaan de gezondheid aantasten en vergaande mentale en fysieke klachten opleveren?

Wat nou

• als Nederland - nog net als eeuwen geleden - 'familiair' geregeerd wordt door 'goddelijk' / narcistisch kapitaliserende vriendjespolitiek?
• Als het percentage rijken in Nederland steeds groter wordt en 1 op de 5 daarvan boer is?
• Als de Nederlandse overheid VOC's concurreren met het [familie] volk en de rest van de wereld, opnieuw tot topprioriteit van de Nederlandse graaicultuur heeft gemaakt?
• Als de Oudnederlandse herenboercultuur - van 'zich niks laten vertellen' maar wel hun anarchistisch kapitaliserende denkbeelden en leefwijze van generatie op generatie indoctrinerend opleggen aan hun [al dan niet naar overal ter wereld -van Zuid-Afrika tot Canada- geëmigreerde] nageslacht - heeft geleid tot de vierde plaats op de ranglijst van meest concurrerende landen?

Wat nou

• als er, onder invloed van de Nederlandse bedrijfsoverheid, een obsessieve concurrentiedrang heerst? [Of moet ik zeggen Nederlandse concurrentiedwang? Want oh jee, als je niet op z'n 19e eeuws meedoet aan de Nederlandse kapitalisten-slavernij. Als je je er met een jantje-van-leiden van afmaakt, het op z'n janboerenfluitjes doet, of [m.n. als man] in deeltijd werkt... Omdat je werkdruk en werkstress, als gevolg van het gebrek aan regelmogelijkheden en ongezonde, feodale arbeidsomstandigheden, probeert te vermijden. Of je niet [meer] laat intimideren en uitbuiten.].
• Als, dankzij een overwegend christelijk-libertijns overheidsbeleid, mensen economisch en machtswellustig uitbuiten en tegen elkaar uitspelen al ruim anderhalve eeuw aan de orde van de dag is? Met als gevolg voortdurende conflicten tussen: [1] Nederlanders met binnenlandse roots versus Nederlanders met buitenlandse roots, [2] manipulatieve- versus kritische medewerkers, burgers en overheden, [3] vrouwen versus mannen, [4] jongeren versus ouderen, [5] gezonden versus zieken en [6] rijke- versus arme mensen, volken en overheden?
• Als de onderkant van de samenleving al jarenlang het gelag betaalt met bevroren lonen en flex- en wurgcontracten?
• Als velen letterlijk of figuurlijk ziek worden van die Nederlandse kapitaalverslaving en VOCse con­cur­ren­tie­sla­ver­nij?

 **

 

Oorzaak & Gevolg

 

Hoezo rechten.... van w-elke mens?

• Dankzij anarchistisch kapitaliserende familie-/bedrijfspolitiek neemt de corruptie in Nederland en elders hand-over-hand toe.
• Dankzij concurrentieverslaving zeuren familie-/bedrijfsleiders als rupsjes-nooit-ge­noeg steen en been over te weinig geld krijgen en teveel moeten betalen. En krijgen ze - zowel in Nederland als elders - als een stelletje verwende kinderen van alles gedaan om belastingen te ontwijken. Terwijl het [werk]volk te horen krijgt 'niet te klagen maar te dragen en vragen om kracht' [Nic. Beets], en 'kinderen die vragen worden overgeslagen'.
• Dankzij 'familiair' concurrerende ophitserij zijn er overal ter wereld tig oorlogsvluchtelingen ontstaan, die niet alleen vaak jarenlang moeten wachten op een verblijfstatus, maar - net als al die andere burgers met buitenlandse roots, en kritische en anderszins buitengesloten burgers - daarna nog eens in een armoedeval belanden ook. Omdat ze lokaal massaal geweerd worden door tig anarchistisch concurrerende families en 'bedrijfsoverheden'.
• Dankzij een obsessieve concurrentiedrang is de kloof tussen rijk en arm wereldwijd inmiddels zo groot geworden dat acht rijkste mensen op aarde evenveel vermogen hebben als 3,6 miljard armste mensen [afgezet tegen een totale wereldbevolking van ca 7,6 miljard mensen].

 

Hoezo parlementaire democratie?

• Uit de Integriteitsindex van Vrij Nederland blijkt dat de VVD in 2017 met elf politici voor de zesde keer op rij koploper is in integriteitsschandalen.
• Op 06.12-17 blijkt dat het parlement al jaren nepuitkomsten van wetenschappelijk onderzoek krijgt, doordat een onafhankelijk onderzoeksinstituut onder druk wordt gezet om door kabinetsleden en ambtenaren gewenste onderzoeksresultaten naar het parlement te sturen.
• Een schaduwmacht van [bedrijfs-] vriendjespolitiek spelende [ex] kabinetsleden en ambtenaren probeert systematisch de slagkracht van het parlement onderuit te halen. Niet alleen [1] door een christelijk-libertijnse koehandel en allerhande beerputten onder de kapitalistische dekmantel te houden [zie hiervoor], maar ook [2] door de Kamer allerhande leugens te vertellen en zo lang mogelijk verzwijgen van feiten en misstanden [zoals de gang van zaken rond de Teevendeal e.d.], [3] de eigen zin proberen door te drukken door de aandacht af te leiden via de tactiek van het op de lange baan schuiven van het beantwoorden van kamervragen [zoals de gang van zaken rond de uitslag van het Oekraïne referendum], [4] het veelvuldig negeren van onwelkome adviezen en [5] het naast zich neerleggen van parlementaire besluiten. Dit laatste kan als gevolg van [6] partijdictatuur [geen of nauwelijks persoonlijke verantwoordelijkheid en vrije kwestie van stemgedrag van kabinet- en parlementsleden].
• Het raadgevend referendum is halsoverkop, na 1 maal functioneren [op 21.03-18 nog een 2e keer], met 76 voor en 69 tegen, door de 2e Kamer afgeschaft [de 1e Kamer heeft zich tot op heden - 15.03-18 - hierover nog niet uitgesproken].
• Regeringspartijen VVD [partij met veel elite-aanhang] en het CDA [partij met veel boeren-aanhang] dienen in 2012 - ondanks een negatief advies van de Raad van State - een grondwetswijziging in om het aantal parlementsleden in de 2e en 1e Kamer terug te brengen van 150 naar 100 in de TK en van 75 naar 50 in de EK. Op grond van haalbaarheid [stemgedrag] is dat later dat jaar weer ingetrokken.

• Zowel de VVD als het CDA willen minder overheid. Zoals het er nu naar uitziet komt dit in feite neer op de samenleving via allerhande maatregelen ombuigen naar de nachtwakersstaat uit de 19e eeuw. Samen met een kleiner parlement, en geen wettelijke mogelijkheden van het volk tot gevraagd en ongevraagd advies geven via referenda, is dit een kapitalistisch recept voor het strategisch ondermijnen van de democratie en vervolgens - door gebrek aan politie en defensiemiddelen - via het in de hand werken van anarchie en indoctrinerend geweld, toewerken naar een [internationaal georiënteerde] oligarchie. De dagelijkse praktijk laat hier al steeds meer staaltjes van zien. Toeval?
• Volgens rechercheurs is Nederland een narcostaat geworden en kunnen zij het werk - mede dankzij de vele [strategische?] bezuinigingen en bureaucratische wijzigingen - niet meer aan en schiet ze op velerlei wijze tekort in het handhaven van de wet en de openbare orde.
• De bereidheid onder burgers om fysiek of digitaal aangifte te doen van een misdrijf is sterk afgenomen. Omdat de ervaring heeft geleerd dat 'er toch niets mee gebeurd'. Hierdoor is een vertekend beeld ontstaan alsof Nederland er veiliger op is geworden.
• De wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten die op 01.05-18 in werking treedt, ook wel de sleepwet genoemd, blijkt veel impact te [kunnen] hebben. Op 21.03-18 kan hierover nog net een referendum worden gehouden [zie boven]. Het kabinet heeft echter al aangekondigd de uitslag hoe dan ook te negeren.
• Op 06.03-18 blijkt dat zonder ruchtbaarheid een wetswijziging van kracht is geworden waardoor vanaf deze zomer ook de belastingdienst en marechaussee mogen infiltreren en afluisteren.

 

En dan te bedenken dat dit nog maar een tipje
van de anarchistisch kapitaliserende sluier is.

 

Wat zeg je? Kan je niet schelen? Maakt het je -nog steeds- niet uit? Word je er niet warm of koud van? Wil je erbij horen? Deel uitmaken van de club?
Nou, welkom in de club van onverschilligen dan. Ben je een idea-al instrument voor baas-boven-baas onverschilligen. Net als dat beveiligingspersoneel van dat ziekenhuis in Baltimore. Is precies wat narcistisch kapitaliserende familie-­/­bedrijfsleiders nodig hebben. Eigenheimerige kuddedieren. Kunnen ze overal voor gebruiken. Die kun je Platoonse illusies  voorspiegelen en Socratisch naar de gifbank brengen. Die doen precies wat andere onverschilligen willen: laten zich continu voor De Gek houden en eindeloos met zich sollen.

**

 

Doen & Laten

 

Over onverschilligheid gesproken

Mijn oude Summa encyclopedie [1973/78] definieert dat als: gemis aan belangstelling of genegenheid (meestal in ongunstige zin): een aan minachting grenzende -.
Mijn oude Van Dale [1990] typeert onverschillig soortgelijk, als: 1. Geen verschil makend, om het even. 2. Zich om weinig bekommerend. 3. Waaruit weinig belangstelling, betrokkenheid blijkt.
En als ik de synoniemen van de internet-encyclopedie op een rijtje zet degradeert onverschilligheid stapsgewijs van: neutraal, lauw, koel, laconiek, achteloos, ongeïnteresseerd tot: afgestompt, apathisch, fatalistisch, onbewogen, ongevoelig, liefdeloos.

'Gezellige' mensen zijn dat:

1. Weinig tot geen interesse of belangstelling voor anderen en de omgeving/wereld.
2. Niet betrokken bij anderen en/of wat er in de omgeving/wereld gebeurt.
3. Onderkoeld rustig, dan wel kil, achteloos en laconiek gedrag
4. Neutraal, onbewogen tot fatalistisch of liefdeloze reacties.....

 

'Ja maar', zegt coach/trainer Jan Stevens, 'dat komt omdat ze eigenlijk te aardig, te loyaal en betrokken zijn. Daardoor reageren ze oververantwoordelijk en zorgzaam. Dat compenseren ze met een enorme muur voor allerhande gekwetste en andere gevoelens'.
'Precies', zegt filosoof Ignaas Devisch, 'we kunnen niet bij iedereen betrokken zijn, dat is niet te doen. Empathie voor je naasten, okay, maar de rest van onze betrokkenheid moeten we institutionaliseren. je weet wel, de verzorgingsstaat. Die niet afbreken. Een werkbare onverschilligheid creëren. Anders houden we het niet met elkaar uit'.

Een werkbare onverschilligheid? Je bedoelt zoiets als: 'ik en mijn familie/groep voor zich en de [god-delijke] overheid voor ons allen' Ignaas Devisch? Hoe moet ik dat rijmen met jouw voorbeeld van onverschilligheid? Dat verhaal over een tweejarige kind in China dat door een bestelwagentje omvergereden wordt en voor dood achtergelaten. Waarna er eerst 18 mensen met een boog omheen lopen en er nog een tweede bestelbus over haar heen rijdt voordat een liefdevolle vuilnisop­raapster ingrijpt; te laat, naar een week later blijkt.
Laten dit soort gebeurtenissen nou juist regelmatig plaats vinden in een land waar de empathie in een communistische verzorgingsstaat is geïnstitutionaliseerd. En steeds meer Orwelliaanse trekjes vertoont. Waar de staat weliswaar als een familie voor je zorgt maar de familie het individu niet belangrijk vindt, maar een empathisch gehoorzamend onderdeel van je familie/groep zijn des te meer. Waar de moraal heerst van je identificeren met en onderwerpen aan de cultuur van je eigen familie/groepsleider eerst.
Doet me ergens aan denken. Waar hebben we dat vaker gezien en gehoord? Eigen fa­mi­lie­/­volk­/­lei­ders eerst? En wat waren en zijn keer op keer weer de gevolgen? Vriendjespolitiek spelen met kapitaalkrachtige familieleiders en obsessief concurreren met en om hun menselijk en materieel kapitaal. Alles daarbuiten moet/kun je je toe-eigenen, uitbuiten en afmaken naar het jouw biologisch/culturele fa­mi­lie­/­groep uitkomt. Is een [god­delijke] sapiens-traditie van narcistische familieleiders. Die moet­en/­mogen het nageslacht dicteren om een goddelijke, denker, leermeester of staatsman positie in te nemen, dan wel koning, keizer, admiraal of putjesschepper-op-zee te worden; net naar het [god­de­lijk­/­po­li­tie­ke] familieleiders uitkomt. En denk erom: vooral niet zeuren als je iets anders voor ogen hebt, anders zwaait er wat.
Wat? De onzichtbare hand van de goddelijk­/­narcistisch economiserende familieleider. Die zegt dat het eigen belang van de familieleider het algemeen belang van alle familieleden dient. Een goddelijk­/­narcistisch familiesprookje van Adam Smith die zijn weerga [= gelijke] niet wil kennen. Het Nazi-tijdperk heeft laten zien waar dat toe kan leiden.

Kleine oorzaken, grote gevoigen

Tja, Jan Stevens, je zou weleens gelijk kunnen hebben. Onverschilligheid en empathie zijn twee kanten van dezelfde medaille. Vraag is echter: bij wie zijn onverschilligen zo overmatig betrokken? Bij zichzelf, bij hun narcistisch geïndoctrineerde fa­mi­lie­/­groep­s­iden­ti­teit of bij de leider daarvan? En is dat vrijwillig of een must? Wat gebeurt er als ze redelijke maatstaven [gaan] hanteren? Als ze zich niet gedragen conform de obsessief concurrerende groeps­identiteit die de familie­/­groep­/­huis­ge­noot­/­maatschappij voor hun in petto heeft? Als ze zich distantiëren van de onredelijke eisen van de fa­mi­lie­/­groep? Als ze, zowel in de familie­/­groep als daarbuiten, autonoom afstemmen en - waar mogelijk - op redelijke wijze samenwerken? Is het dan gedaan met de goede verstandhouding met huis­ge­no­ten­/­fa­mi­lie­/­school­/­werk­/­over­heid?

Tot hoever gaat die empathie voor je naasten Ignaas Devisch? "Tot waar mogen anderen je innerlijke leven nog beïnvloeden?", vraagt Bruno Bettelheim aan het begin van hoofdstuk 3 van 'The informed heart', een boek over-leven in extreme [concentratiekamp] omstandigheden.
"Tot waar jij het toelaat", zeg ik stoïcijns. Maar, zoals hij al beschrijft, is dat zo makkelijk nog niet. Want wat nou als je naaste familie het gewoon vindt dat je moet zien te overleven in een anarchistisch concurrerende familiewereld, waar sommige individuen en groepen zichzelf een goddelijke [familie-] positie toe-eigenen en anderen­/­zichzelf een des duivelse rol toebedelen? Waar de weg van de minste weerstand de norm is en onverschilligheid voor de rest van de familie/groep de kortzichtige waarde? Wat dan?

Ieder mens heeft het als baby en kind ervaren: externe invloed gaat sluipenderwijs, stap voor stap. Je ondergaat het ofwel met plezier, ofwel on-verschillig of stoïcijns, of onder protest. Naarmate je meer inzicht en overzicht krijgt in de goede en kwalijke kanten ervan kan je reactie - al naar gelang de situatie en je beoordeling - omslaan in verzet of acceptatie, of iets kameleontisch, wiegelends of bevriezends daar tussenin. Hoe de familie­/­omgeving daarmee omgaat is een tweede. Zolang je machteloos bent ben je daaraan overgeleverd, of je dat nou leuk vind of niet.

Met andere woorden

Het fundament van de parlementaire democratie blijkt net zo instabiel als de onstabiele ondergrond in Groningen. Geen wonder. Dankzij kortzichtige familieleden die de weg van de minste weerstand kiezen en niet willen horen, zien en verstaan wat niet aanstaat ....

• kunnen anarchistisch kapitaliserende familie-/bedrijfsleiders ongestoord hun onverschillige gang gaan.
• draait de [christelijk-libertijnse] vriendjespolitiek met machtswellustelingen thuis en elders op familie/dynastieke toeren.
• leidt de anarchistische waanzin... van zichzelf kapitalistisch verrijkende familieleiders in Nederland en elders, tot baas-boven-baas-hiërarchie en een tweedeling in goddelijk narcistische Übermensch-leiders en verduiveld conformistische Untermensch-volgers.
• wordt de hele sapiens-familie narcistisch de mond gesnoerd en indoctrinerend omgevormd tot een ge-wetenloos geautomatiseerde groepsidentiteit die 'vrijwillig' kiest voor anar­chis­tisch kapitaliserende leiders die stap-voor-stap toewerken naar Orwelliaans familiebestuur.

We zijn gewaarschuwd. Ze zijn al bezig: de kapitalistenclub in Nederland, Tsaar Poetin in Rusland, Keizer Xi Jinping in China, Sultan Erdogan in Turkije, de Trump dynastie in de VS....

 

Tenzij

• Er was eens een anarchistische familie-wereld dat doof, blind en gevoelloos was. Dat van logica en redelijkheid niets wilde weten. Daar - ondanks alle gebeurtenissen in verleden en heden - nog steeds niets van wil weten. Omdat anarchistisch concurreren genetisch in de sapiensfamilie zit ingebakken en tot hun groepsidentiteit is gecultiveerd. Omdat ze bang zijn voor de gevolgen als ze hun persoonlijke identiteit laten spreken; als ze anders zijn, een gewetensvol zelf.

• Er was eens een man die het niet pikte. Die het niet kon aanzien dat een vrouw in nachthemd de straat op werd gestuurd. Die stampij maakte dat een vrouw ongeholpen uit het ziekenhuis ontslagen werd omdat ze het niet kon betalen, en een video, en er [daarmee] voor zorgde dat de vrouw weer opgenomen en geholpen werd.
• Er was eens een vrouw die aan de bel trok omdat er onder politieke druk met wetenschappelijke uitkomsten geknoeid werd maar nul op rekest kreeg. Maar hulp van de journalistiek.
• Er was eens een groep wanhopige burgers die het niet langer pikte dat jong en oud van streek was omdat ze hun fundament verloren. Die de publiciteit zochten en de politiek en de rest van de bevolking.
• Er was eens een groep burgers en politici die het anders wilde. Redelijker en humaner. Die Nederland willen veranderen [Jesse Klaver]. Die - op basis van redelijkheid en humaniteit - willen samenwerken in plaats van concurreren. "Autonomie in verbondenheid. Je met anderen verbinden zonder je autonomie te verliezen" [Paul Verhaeghe]. Die - op redelijke wijze - afstand nemen van en zich verzetten tegen anarchistisch kapitaliserende barbarij in de familie en elders en ideeën bedenken en ontvouwen waar iedereen baat bij heeft, en daar werk van maken. En dat zullen blijven doen. Ondanks alles. Van generatie op generatie.

 

Want vele kleintjes maken een grote. 

 **