Het minimumloon: het laagste bedrag dat een werkgever wettelijk verplicht is als loon te betalen, en een werknemer voor zijn/haar werk mag vragen.
In Engeland kwam het in 1604 al van de grond. Het was het vervolg op het eerste maximumloon, ingevoerd in 1349 door Koning Edward III; bedoeld om de loonstijgingen, als gevolg van de arbeidstekorten door de pestepidemie, aan banden te leggen. Dat mondde uit in de vaststelling van een bestaansminimum. Vanaf 1389 werden de lonen gekoppeld aan de prijs van voedsel.
Begin 19e eeuw, twee eeuwen na de invoering van het minimumloon, ging de Britse overheid over op laissez faire politiek. Het minimum- en maximumloon werd losgelaten en het kapitalisme kreeg de overhand. Met grote arbeidsonrust tot gevolg.
In 1848 pleitte John Stuart Mill in zijn 'Principles of Political Economy' om het minimumloon bij wet te regelen; dit in verband met de problemen waar de arbeiders mee te maken kregen, als gevolg van de collectieve politieke acties.
In 1890 regelden de snoepwinkels dat zelf. In 1894 volgde Nieuw-Zeeland. In 1896 gevolgd door Australië en in 1909 door het Verenigd Koninkrijk. De VS volgde in 1938. Nederland kwam pas in 1968 en België in 1975. Duitsland heeft pas sinds 2015 een minimumloon.
Erg vroeg waren wij Nederlanders er dus niet mee. Dat heb je als je er al eeuwenlang een laissez faire politiek ten aanzien van geldwolven op na houdt. Die houden zich immers niet bezig met wat hun gedrag en keuzes voor anderen betekent. Hoogstens uit concurrentie oogpunt.
Die hebben het niveau van tweejarige peuters die hun identiteitsgevoel gekoppeld hebben aan bezit of bezeten worden. Zijn obsessief gefocust op macht. In hun ogen is het óf jij-óf ik. En dus zeggen ze op z'n frans: je maintiendrai. Ik zal handhaven. Wat? Hun manipulatief en/of strijdlustig verworven identiteitsgevoel en stand houden gewoontes natuurlijk. Ik bedoel, cultuurlijk.
Want dat krijg je als niemand wil of mag nadenken over onderscheid tussen feit & fictie, goed & kwaad, oorzaak & gevolg en doen & laten. Als je je zin wil doordrukken, ook als dat ten koste van anderen gaat. Dan is het, voor je het weet, over en uit met het vredige familieparadijs.
Krijg je ikke-ikke-ikke en meer-meer-meer van. En 'familiair' lijfeigenschap en horigheid: bezit van menselijke middelen als werktuig en wapenschild, en eventuele concurrentie vroegtijdig de kop in te drukken en/of uit te schakelen. In het destijds moeilijk bereikbare Twente en Oost-Gelderland duurde het tot in de 19e eeuw voordat dat werd afgeschaft.
Is een vorm van slavernij. Die werd ook pas in de 19e eeuw afgeschaft. Alhoewel.., afgeschaft? Maar laat ik niet op de zaak vooruitlopen.
Officieel werd-ie begin 19e eeuw afgeschaft. Althans, de slavenhandel. Niet dankzij het Nederlandse volk overigens. Daarvan had de oranje regentenstand weinig tot niks te duchten. Die was [in tegenstelling tot het franse revolutievolk] net als de politieke leiders, heel strategisch, horig aan 'wie het breed heeft laat het machtswellustig hangen' geldwolven.
De alom heersende economische recessie speelde dan ook geen rol van betekenis in de afschaffing van de Nederlandse slavernij. Wel de massale protesten en dagelijkse petities van diverse kerkgenootschappen in Groot-Brittannië die ervoor zorgden dat Engeland - de grootste slavenhandelaar in de wereld - in 1808 de slavenhandel afschafte. En vervolgens andere landen dwong om hetzelfde te doen.
Daar hadden de Saraïtisch geïndoctrineerde en Abramitisch uitbuitende geldwolven van oudtestamentisch Nederland geen weerwoord op. Die hadden immers nieuwtestamentisch geleerd om zowel hun naaste als hun vijanden op christelijke wijze lief te hebben [Matt 22.39; Matt 5:44].
Alleen om die reden(en) heeft Koning Willem I in 1814 de slavenhandel afgeschaft. Overduidelijk met tegenzin want de werkelijke vrijlating van de slaven gebeurde pas in 1860 [in Nederlands Oost-Indië] en 1863 [in West -Indië en Suriname en de Nederlandse Antillen]. In Soembawa en Samosir [Nederlands-Indië] was er clandistien zelfs nog tot 1910 en 1914 sprake van slavenhandel. En in Suriname werden ze na hun vrijlating nog 10 jaar lang gedwongen om onder betaling op de plantage te blijven werken.
[De dekolonisatie van diverse overzeese gebieden is zelfs tot op de dag van vandaag maar half afgerond. De Bes-eilanden [Bonaire, Sint Eustatius en Saba] behoren nog steeds tot Caribisch Nederland en zijn sinds 2010 Nederlandse gemeenten. Daarvoor waren ze onderdeel van de Nederlandse Antillen].
Hoezeer de Nederlandse overheid christelijk uitgerust was [en is] met een regenteske januskop blijkt wel uit het feit dat de eigenaren van de slaven 300 gulden per slaaf compensatiegeld kregen en de slaven niks. [Tot op de dag niet. Zelfs geen excuses]. Die mochten al blij zijn dat ze vrij waren. En dat vieren op grote feesten waar koning Willem III werd gepresenteerd als weldoener van de 'emancipatie' van de slaven, zoals dat heette.
Want dat krijg je ervan. Word je geacht
Want dat is de prijs die je betaalt als je de geldwolven-stand wil handhaven: een dubbele moraal. Net doen alsof je je van geen kwaad bewust bent. Het ene zeggen en het andere doen.
En raad eens?
Wat doet de christelijk-liberaal pratende en libertijns re(a)gerende politiek anno 2018? Twee eeuwen na de Verlichting van de 18e eeuw, het tijdperk waar logica en redelijkheid en de ontwikkeling van deugd, geluk op aarde, verantwoordelijkheidsgevoel & tevredenheid leidde tot politieke grondrechten en aldus tegenover de tirannie van geloof en onredelijkheid kwam te staan? Met als gevolg, de afschaffing van de slavenhandel en - oh geraffineerde ironie - de (her)invoering van de Britse laissez-faire poltiek en het loslaten van het maximum- en minimumloon.
Wat doet een samenleving die in de loop van die twee eeuwen alle logica en redelijkheid kwijt is geraakt? Die economisch is uitgegroeid tot een uitzinnige narcisten-en-conformisten wereld die de ogen bezeten richt op alles wat met geld, investeren en banen te maken heeft? Die obsessief gefocust is op veel, meer, meest en groot, groter, grootst? Waar geldwolven, durfinvesteerders en moederbedrijven op sprinkhanerige wijze werelddelen, landen, overheden en individuen meedogenloos tegen elkaar uitspelen en schaamteloos bezig zijn in sneltreinvaart de aarde - compleet met mens, dier en milieu - te vernietigen? Waar obsessief gericht zijn op ikke-ikke-ikke, eigen elitevolk eerst en/of overleven tot cultureel erfgoed is verheven, waar iedereen zich zonder protest aan moet onderwerpen en aan bijdragen? Waar het faraotische geloof in narcistisch leiderschap en conformistisch dienaarschap een verbeten strijd voert voor de zoveelste come-back? Precies dat.
Paaien, graaien, omkopen en tweedracht zaaien. De knuppel in het hoenderhok gooien, de tijd twee eeuwen terug zetten en de achterbakse laissez-faire politiek ten aanzien van faraotische geldwolverij openlijk tot 'nieuwe' norm maken. En een tirannieke strijd voeren tegen alles en iedereen die logica en redelijkheid en de handhaving en ontwikkeling van de Verlichtende grondrechten - 1. vrijheid, gelijkheid, broederschap, 2. scheiding van kerk [geloof] & staat, en 3. scheiding van wetgevende, uitvoerende & rechterlijke macht - tot basisnorm heeft gemaakt.
Te beginnen met het morrelen aan het minimumloon en een hernieuwde tweedeling invoeren in eerste en tweederangs burgers en slavernij. Hoe?
En dat allemaal dankzij de grootste zeurpieten in de familiewereld, want die zorgen met hun faraotisch indoctrinerende als...dan strategie [chantage-rol] voor een nieuwe lading meest uitbuitende slavendrijvers die de beste slavenpolitiek bedrijven. Want dat levert immers het meest on-menselijke familiekapitaal op. Slavernij verzekerd. Opnieuw.
Met andere woorden, er is niets veranderd
[De broers Edmond en Jules Goncourt schreven het op 17 oktober 1861 al in hun dagboek:
"Hoe meer ik de achttiende eeuw bestudeer, des te meer zie ik dat vermaak en plezier uitgangspunt en doel van die tijd waren, - zoals uitgangspunt en doel van onze tijd te vinden zijn in het geld, in je verrijken". Bron: Peter Buijs, De eeuw van het geluk, p5.]
Gewoon de zoveelste slavernij-uittocht [Egypte] die leidt tot een slavernij-intocht [Jeruzalem] elders. Met geloof en gevoel als concurrentiewapen en geluk en tevredenheid als on-bereikbaar concurrentiedoel.
**